A poesía na escola estimula a creatividade, a comunicación e a expresión e nós a utilizamos para expresar as nosas emocións, aumentar o noso léxico e disfrutar creando.
AROA. A FLOR
A flor brota e brota no xardín,
e ten un río sin fin.
E moi bonita a flor que reposa no xardín
pero algún día terá fin,
e a atmosféra do planeta,
e a máis bonita do mundo.
Gabriel. O MAR
Sentado estou mirando o mar ,
vendo as ondas pasar ,
as gaivotas revolotean polo ceo ,
todas xuntiñas véxoas voar .
Esta paisaxe é maravillosa ,
se ti a vises dirías o mesmo ,
se queres compártea comigo ,
e xuntiños facémonos amiguiños.
Marcos. ABELLA
Zoe. AS ÁRBORES
Abella,bella,bella
que faría eu sen ti.
Eres amarela e negra.
Fas florecer campo.
QUE FARÍA SEN TI.
As árbores móvense co vento,
no outono caenlle as follas,
no verán podense secarse,
na primavera crecenlles as flores,
é no inverno estan sen follas .
XAN. O Xardín
observa o Sol sair.
Un xardín grande coma unha casa
que todos os veciños regan.
Hai fermosas flores,
situadas nas suas fronteiras.
Hai prantas de todas as formas
e flores de todas as cores,
prantas grandes e pequenas
e herbas, arbustos e arbores.
Joel . No mar
Sentado nesta area fina e quente
vexo este mar transparente e moi tranquilo,
serpenteando as suas ondas
como despedindose de min
neste atardecer tan dulce
que xa non volverei a ver ata o verán.
CANDELA. AS NUBES
As nubes son esponxosas,
e tamén un pouco choronas.
Estas señoras,
son moi cómodas,
viven no ceo,
e os problemas,
PARA FÓRA!!!
HUGO HERVELLA. O SOL
Dende a súa granxa
observa o Sol sair.
Todos os días o mira
con esntusiasmo e moita ledicia.
Hoxe saerán os froitos.
e terá que regar .
Que sorte ten MARÍA!
A GRANXA E O SEU LAR!
HUGO GALLEGO. O SOL
O SOL é fermoso,
E moi luminoso.
Sae por o día e marcha pola noite.
¡Oh sol sol meu!
Que faria eu sen a túa luz e o teu calor.
Ilumínasme desde que naces,
ata que te agochas.
E cando ti te agochas sae a túa irmá nocturna
A LÚA.
O SOL é fermoso,
E moi luminoso.
Sae por o día e marcha pola noite.
¡Oh sol sol meu!
Que faria eu sen a túa luz e o teu calor.
Ilumínasme desde que naces,
ata que te agochas.
E cando ti te agochas sae a túa irmá nocturna
A LÚA.
AARÓN. FALAR
Falaballe o vento,
falaballe a flor,
coa cadencia que,
ten o susurro de amor.
Que grandes poetas e poetisas hai na vosa aula, María! Son todos os poemas ben fermosos. Unha aperta e moi boa semana.
ResponderEliminar